Pobudka o nieludzkiej porze i wyjazd z Katowic, pół przytomna, jak zombiak do pracy.

z gadającym Endomondo, mogę mieć takiego bata nad uchem.

A z powrotem po nawałnicy wracałam godzinę do domu.

Takie niespodzianki czekały na mnie w 3 miejscach. © evesiss

Zdjęcie z wycieczki rowerowej © evesiss

To, że łańcuchy trzeba zmieniać, każdy wie, Magicznemu stuknęło kolejne 2000, więc nadszedł czas zmiany. Trochę się burzyłam, że prawie nowy łańcuch muszę wyrzucić, ale już nie żałuję.

Zmiana jest konkretna, wcześniej jeździłam na łańcuchu shimanowskim, teraz zmieniłam na sramowy z przeznaczeniem do jazdy w terenie. Strzał w 10, łańcuch jakby ciaśniej siedzi na kasecie i jest dużo sztywniejszy, daje zajebiste uczucie pewności i komfortu na łódzkich pseudo ścieżkach. Noga świeżbiła,żeb pojechać dalej, ale niestety trzeba było się stawić w obozie pracy punkt 8.

ElStamperze buzi, buzi, buzi:)

Po pracy, obejrzałam końcówkę touru (to co zrobił na mecie Hesjedal powinno być karalne), pozazdrościłam chłopakom i zrobiłam sobie małą pętelkę.

p.s. licznik został przy rowerze, km dopiszę w domu

Jak w tytule.

(Edwarda), gdzie łata na łacie i wszystkie kolory asfaltu.

Mazowiecka (chyba), gdzie każdy szmer po północy wydaje się być czymś czyhającym na samotnego rowerzystę.

Jedyny plus kończenia pracy po północy, to puste miasto nocą.

Gadali, pisali i musiałam sprawdzić. Tworzyjanki zdobyte, dziwna wiocha, niby wypasione chaty, ba, zamki nawet, ale potrafią się trafić postkomunistyczne relikty kolonijnych pawilonów.

Trasa obgadana z elStamperem (łącznie z wizualizacją), wybrałam się bez mapy (bo nie miałam, a nawet jakbym miała w moim przypadku niekoniecznie by pomogła), spisałam sobie tylko nazwy miejscowości i gdzie w prawo ,a gdzie w lewo (masakra), były 3 miejsca krytyczne, ale intuicja nie zawiodła i dojechałam, chociaż do samych Brzezin niezgodnie ze wskazówkami, tak wyszło. W Brzezinach bardzo niefajny podjazd na ul. Ludowej, no i jak zwykle porażka w Moskwie, nie udało mi się jeszcze z tej wiochy wyjechać tak jak chce. Albo się właduje w szczere pole, albo w szutrowy zjazd, który trudno nazwać szutrowym, raczej skalnym, ręce mnie bolą jeszcze dzisiaj.

Wpadłam do domu na obiad i postanowiłam zepsuć sobie średnią, odbierając Zeciątko z zajęć, a potem błogie wylegiwanie i wygrzewanie na trawie, po którym w ogóle nie chciało się pedałować.

Nie chce mi się dzisiaj pisać.

Od dwóch dni mocno dogrzewa i daje się zauważyć ciekawe zjawisko, zamiast ponętnych i gibkich kobiecych (lub dziewczęcych, jak kto woli)ciał, tam gdzie uda się zawłaszczyć kawałek zieleni, paradują panowie z rowerami i z wydatnymi brzuszkami w samych gatkach. Dlaczego nie pojawiła się taka tendencja u młodszych bikerów?